Κατά τύχη έπεσε στα χέρια μου ένα υλικό φύτευσης πατάτας άγνωστης ποικιλίας. Το μόνο που μου είπαν για αυτή ήταν: *«Κάποια αμερικάνικη, δίνει 500 κιλά από έναν κουβά».*
Μπορεί να μην ήξερα τίποτα περισσότερο, αλλά η περιγραφή ήταν αρκετά εντυπωσιακή για να με πείσει να τη φυτέψω.
Ο βασικός μου σπόρος είχε ήδη φυτευτεί και χώρος δεν υπήρχε ιδιαίτερος, όμως επειδή συνηθίζω να αφήνω μεγάλα διαστήματα ανάμεσα στις σειρές — περίπου 1,2 μέτρα — αποφάσισα να «θυσιάσω» λίγα εκατοστά από τα μεσοδιαστήματα για χάρη αυτού του υποσχόμενου πειράματος.
Οπτικά, το υλικό φύτευσης δεν έδειχνε κάτι το εντυπωσιακό. Η φλούδα του κονδύλου είχε ένα ανοιχτό κιτρινωπό χρώμα, και το μέγεθος θύμιζε ένα μεγάλο αυγό κότας. Ωστόσο, οι πραγματικές εκπλήξεις ήρθαν πολύ αργότερα.
Η φροντίδα της πατάτας δεν αλλάζει πολύ από χρονιά σε χρονιά: ξεβοτάνισμα, πότισμα, λίπανση, και φυσικά το παραδοσιακό φράξιμο με χώμα (ανάχωμα). Φέτος, ωστόσο, πρόσθεσα και ένα νέο βήμα στη διαδικασία: το συστηματικό στρώσιμο με χορτοκάλυψη (mulching).
### Η ανακάλυψη
Πλησιάζοντας τον Αύγουστο, με έπιασε η περιέργεια να δω τι είχε γίνει. Ξερίζωσα έναν θάμνο μόνο για δοκιμή. Η σοδειά ήταν μικρή, και οι πατάτες δεν μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση στο μέγεθος.
Έτσι, όταν ήρθε το φθινόπωρο και ήρθε η ώρα για τη συγκομιδή, δεν είχα μεγάλες προσδοκίες.
Και όμως, έκανα λάθος…
Η συνολική επιφάνεια που είχα αφιερώσει στις πατάτες ήταν μικρή — μόλις 0,8 στρέμματα. Αλλά το 2022 αποδείχθηκε απλόχερη χρονιά: μάζεψα συνολικά **32 κουβάδες πατάτες**!
Και το πιο εντυπωσιακό; Το αποτέλεσμα ήταν εξίσου καλό και για την νέα ποικιλία και για την παραδοσιακή αγαπημένη μου, την *Adretta*.
Η συγκομιδή ήταν πραγματικά απόλαυση. Η *Adretta* παραμένει ένα εξαιρετικό είδος: οι κόνδυλοι έχουν μέτριο μέγεθος, λίγα «μάτια», κίτρινη σάρκα και πολύ καλή γεύση.
Η νέα ποικιλία, που αυθόρμητα ονόμασα «Αμερικανίδα», έμοιαζε πολύ στην *Adretta* εξωτερικά, αλλά είχε πιο ανοιχτόχρωμη σάρκα. Η γεύση της πριν τη φύτευση ήταν άγνωστη.
### Ο καιρός και η συγκομιδή
Περί τα μέσα Σεπτεμβρίου, ο καιρός ήταν ιδανικός: ήλιος, ξηρασία και η φυλλωσιά είχε πια ξεραθεί. Ήταν η τέλεια στιγμή για να ξεκινήσει η συγκομιδή.
Και το αποτέλεσμα; Εντυπωσιακό! Οι πατάτες ήταν καθαρές, ομοιόμορφες, στεγνές και υγιείς. Και οι δύο ποικιλίες με ικανοποίησαν. Από μικρού μεγέθους πατάτες, συγκέντρωσα μόνο ένα μικρό κουβά τριών λίτρων — δηλαδή σχεδόν τίποτα.
### Δύο πατάτες – ένα πλήρες δείπνο!
Η μεγαλύτερη πατάτα που έβγαλα ζύγιζε **1,1 κιλό**. Ένας κουβάς γέμιζε με μόλις 10 τέτοιους γίγαντες. Πρώτη φορά στη ζωή μου πέτυχα τέτοια απόδοση.
Εννοείται, κράτησα τη «πρωταθλήτρια» για ανάμνηση!
### Το μάθημα: η δύναμη της χορτοκάλυψης
Υπήρξε όμως και μια ξεκάθαρη διαφορά. Οι θάμνοι που, για διάφορους λόγους, δεν καλύφθηκαν με χόρτα (mulch), απέδωσαν πολύ μικρότερους καρπούς. Αυτό με έκανε να καταλάβω πόσο σημαντική είναι η χορτοκάλυψη.
Προσωπικά χρησιμοποιώ το γρασίδι από τη χλοοκοπτική μηχανή. Είναι ήδη ψιλοκομμένο, και όταν το απλώνω πάνω στο χώμα, αρχίζει να αποσυντίθεται από τον ήλιο, απελευθερώνοντας θερμότητα, διατηρώντας την υγρασία και δημιουργώντας ένα ευχάριστο περιβάλλον για τους γεωσκώληκες.
Η διαδικασία χρειάζεται χρόνο και αρκετό υλικό, αλλά αξίζει κάθε κόπο. Γρασίδι έχω άφθονο, και από δω και στο εξής, η χορτοκάλυψη θα είναι βασικό στοιχείο στη φροντίδα της πατάτας μου.
0 Σχόλια