Ο σύζυγός μου απαίτησε να κάνουμε τεστ DNA και ήταν σίγουρος ότι ο γιος μας δεν ήταν δικός του: όταν τα αποτελέσματα ήταν έτοιμα, ο γιατρός τηλεφώνησε και μας ανακοίνωσε κάτι τρομερό 😱
Δεκαπέντε χρόνια μετά από τότε που μεγαλώναμε μαζί τον γιο μας, ο άντρας μου ξαφνικά είπε:
— Πάντα αμφέβαλλα. Ήρθε η ώρα να κάνουμε τεστ DNA.
Γέλασα, γιατί ακόμα και η σκέψη μού φαινόταν παράλογη. Αλλά το γέλιο πάγωσε στα χείλη μου, όταν πράγματι πήγαμε να δώσουμε εξετάσεις.
Αυτό συνέβη μια Τρίτη. Καθόμασταν με τον άντρα μου στο δείπνο. Ξαφνικά με κοίταξε με έναν τρόπο που με έκανε να παγώσω.
— Ήθελα καιρό να στο πω, — είπε, — αλλά δεν ήθελα να σε πληγώσω. Ο γιος μας δεν μοιάζει με μένα.
— Μα μοιάζει με τη μητέρα σου, το έχουμε ήδη συζητήσει! — προσπάθησα να αντισταθώ.
— Δεν έχει σημασία. Θέλω το τεστ. Αλλιώς θα χωρίσουμε.
Αγαπούσα πολύ τον άντρα μου και λάτρευα τον γιο μας. Ήμουν σίγουρη για την πίστη μου: ποτέ δεν είχα άλλον άντρα και αγαπούσα μόνο εκείνον. Αλλά για να έχουμε ηρεμία, πήγαμε στην κλινική και δώσαμε εξετάσεις.
Τα αποτελέσματα ήταν έτοιμα σε μία εβδομάδα. Ο γιατρός τηλεφώνησε και με παρακάλεσε να έρθω επειγόντως. Στον διάδρομο έξω από το γραφείο του, ένιωθα τα χέρια μου να τρέμουν. Όταν μπήκα, σήκωσε το βλέμμα από τα χαρτιά και είπε σοβαρά:
— Καλύτερα να καθίσετε.
— Γιατί, γιατρέ; Τι συμβαίνει; — ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά.
Και τότε ακούστηκαν τα λόγια που ανέτρεψαν τη ζωή μου… 😲😲
Συνέχεια στο πρώτο σχόλιο 👇👇
— Ο σύζυγός σας δεν είναι ο βιολογικός πατέρας του γιου σας.
— Μα πώς γίνεται αυτό;! — σχεδόν φώναξα. — Ήμουν πάντα πιστή. Δεν είχα ποτέ κανέναν άλλον!
Ο γιατρός αναστέναξε βαριά:
— Ναι, και το πιο παράξενο είναι κάτι άλλο. Ούτε εσείς είστε η βιολογική μητέρα αυτού του παιδιού.
Τα μάτια μου σκοτείνιασαν. Δεν μπορούσα να το πιστέψω.
— Τι λέτε; Πώς είναι δυνατόν;
— Αυτό ακριβώς πρέπει να ανακαλύψουμε, — είπε ο γιατρός. — Ας επαναλάβουμε τις εξετάσεις για να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο λάθους. Και μετά θα προσπαθήσουμε να ερευνήσουμε τα αρχεία και να δούμε τι συνέβη.
Επαναλάβαμε τα τεστ. Τα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν το ίδιο. Για δύο εβδομάδες ζούσα σαν σε ομίχλη. Ο άντρας μου σιωπούσε, με κοιτούσε καχύποπτα, κι εγώ έκλαιγα τα βράδια αγκαλιάζοντας τον γιο μας.
Ξεκινήσαμε έρευνα. Βρήκαμε παλιά έγγραφα από το μαιευτήριο, ψάξαμε γιατρούς και νοσοκόμες που δούλευαν τότε. Πολλά είχαν χαθεί, αλλά σιγά η εικόνα ξεκαθάρισε.
Δύο μήνες αργότερα μας ενημέρωσαν: στο μαιευτήριο μας είχε γίνει πράγματι ανταλλαγή βρεφών. Το δικό μας πραγματικό παιδί δόθηκε κατά λάθος σε άλλη οικογένεια, ενώ σε μας έδωσαν ένα ξένο αγόρι.
Το πιο τρομακτικό ήταν ότι τέτοια περιστατικά είχαν ξανασυμβεί σε αυτό το νοσοκομείο. Η διοίκηση προσπαθούσε να τα αποσιωπήσει, αλλά βρήκαμε αποδείξεις.
Δεν ήξερα πώς να συνεχίσω τη ζωή μου. Ο γιος που αγαπούσα με όλη μου την καρδιά δεν ήταν δικό μου παιδί από το αίμα. Αλλά εξακολουθούσε να είναι το παιδί μου.
Ο άντρας μου χρειάστηκε χρόνο για να το αποδεχτεί.
Και κάπου σε αυτόν τον κόσμο ζει το πραγματικό μας παιδί — και ίσως κι εκείνο μεγαλώνει σε μια ξένη οικογένεια.
Source: https://stay-glamour.com/dna
0 Σχόλια